کتاب سوییت رودخانه

توضیحات

کتاب سوییت رودخانه،رمانی ژاپنی است که با زبانی ساده و روان و بیان جزئیات لازم نگاشته شده است. داستان با پرداخت مناسب شخصیت ها و توصیف عمیق ترین احساسات و افکار آن ها و همچنین با بیان دقیق جزئیات صحنه ها، نگاشته شده است و خواننده را با خود همراه می کند.

درباره نویسنده سوییت رودخانه

شمار بسیار کمی از نویسندگان تایوانی توانسته اند همچون چنگ چینگ ون تا این حد آهسته و پیوسته به مدت چهل سال در کارهای خلاقه ی ادبی شان مداومت داشته باشند. چنگ هیچ گاه در محافل ادبی تایوان خبر ساز نبوده اما نام او از آن نام هاست که هموراه ستایش همگان را برانگیخته است. او توانسته است سطح کیفی بسیار بالایی را در تمام داستان هایش، که تعدادشان به دویست عنوان می رسد، حفظ کند. هر کدام از این داستان ها شخصیتی اصلی دارد که چنگ از طریق آن، با استفاده ی ماهرانه از جوهر سیاه و استفاده هرازگاهی از رنگ ها، تصاویرش را از زمان ها و مکان ها و شرایطی خاص رنگ آمیزی می کند. داستان هایش بسیاری از جنبه های زندگی را در تایوان در گذشته و حال، با جزئیات قابل ملاحظه ای در بر می گیرد. منتقدانی همچون پنگ جووی چین و همسو سولان هر دو سبک نوشتاری جنگ را به نخل باشکوه و سر به فلک کشیده ای تشبیه کرده اند که نه می خواهد رهگذران را با میوه ها و گل های رنگارنگ وسوسه کند و نه می خواهد عامدانه جلب نظر کند. در جوامع مدرن بسیاری از چیزهایی که در رقابت برای جلب توجه مردم از زرق و برق و ظاهرسازی استفاده می کنند در نهایت به پوچی و انزوا منتهی می شوند. اما چنگ نگاهی خوشبینانه تر به داستان هایش دارد.:” نگاه می کنم به ستون فقرات شان که مثل چوب صاف است؛ این داستان ها نه کمر خم کرده اند و نه مغرور و متکبراند. آن ها بی سر و صدا و مصرانه به یک سمت می روند و اندک اندک و آرام آرام رشد می کنند و بزرگ می شوند.” “همه می بایست در این زندگی راه خودشان را پیدا کنند. به عنوان یک یک نویسنده می خواستم چیزی شبیه به مکانی برای استراحت روح آن هم در کشوری پیدا کنم که هیچ گرایش مذهبی ارتدوکسی نداشته باشد.در این راه به طور غیر منتظره ای حقایقی را کشف کردم که از بیرون تا حدودی ساده انگارانه به نظر می رسند ولی اهمیت بسیار زیادی دارند.

چنگ چینگ ون، یکی از سخنگویان بومی فوکینیز جنوبی یا همان لهجه ی تایاندی است و تازه تحصیلات  ابتدایی اش را به پیان رسانده بود که سرانجام ژاپن پس از پنجاه سال اشغال این جزیره در سال 1945 تسلیم چین شد. چنگ پس از شش سال دست و پنجه نرم کردن با زبان ژاپنی در مدرسه نوشتن به زبان چینی را ید گرفت تغییر مسیر ناگهانی به یک زبان نوشتاری دیگر حتی بیش از تغییرات اجتماعی و سیاسی عمده ی دیگری که در تایوان در جریان بود احساس از خود بیگانگی را برایش به همراه داشت. اما خوشبختانه چنگ چینگ ون در سن و سالی بود که کم کم توانست به یاد بیاورد مشاهده کند ترکیب کند و همه چیز را در ذهنش بیگانی کند. او شش سال تحصیلش به زبان ژاپنی را برای خود به سرمایه ای بدل کرد. چنگ از روستای کوچکشان که در حاشیه ی رودخانه بود به تایپه رفت و در آنجا آموزش در دو سطح دبیرستان و کالج را کاملاً به زبان چینی طی کرد. او در بانک دولتی هوانآن به مدت چهار سال کار کرد ازدواج کرد و بچه دار شداز لحاظ شغلی به موفقیت هایی دست یافت و بارها ارتقا گرفت و سرانجام بازنشسته شد. پیش از هر چیز باید گفت که چنگ شخصیتی آرام و منضبط دارد. در مسیر زندگی نسبتاً آرام و حتی روتینی که داشته خودش را به نوعی تا حد مشاهده گری مستقل و بی طرف ارتقا داده است. چنگ در شرایط حساس زادگاهش کشور تایوان آن هم در دورانی که این کشور شاهد تغییرات جورواجوری بود و همچنین در وجود آدم های زیادی که خودشان را در مقابل موقعیت های تحمل ناپذیر بی دفاع می دیدند به منابع پایان ناپذیری از الهام دست یافت.

چنگ چینگ ون، در مقایسه با آن دسته از نویسندگان تایوانی که در غرب شناخته تر هستند همچون هوانگ چون مینگ، چن یینگ چن، و وانگ چن هو، از ارائه ی توصیف های بسیار دراماتیک از دسیسه های پیچیده زندگی های عاشقانه ی شخصیت هایش آمال و آرزوهایشان، ناکامی ها و سرخوردگی هایشان، ندامت ها، سازش ها و توافق هایشان، روی می گرداند. به عنوان نویسنده ، چنگ را می توان آدمی خون سرد، صادق و روراست توصیف کرد که به ندرت شور و شعفی شدید یا خشونتی دیوانه وار از خود نشان می دهد. خیلی کم پیش می آید که او دم از سلسه ی گرفتاری ها و بدبختی ها بزند. گرچه بیشتر شخصیت های داستان هایش زندگی هایی سراسر درد و رنج و دردها از مرز چند سطر خلاصه و مختصر فراتر رود. این گونه سبک شدیداً حساب شده ومنظم در نوشتار معاصر تایوان بسیار نادر است و به همین دلیل می بایستت مورد ستایش قرار گیرد.از طریق چنین روایت های رنگارنگی از زندگی است که چنگ توانسته زاویه ی دید مختص خودش را برای بررسی تغییراتی که نواحی تایوان در طی نیم قرن گذشته به خود دیده اند به دست بیاورد به خصوص مناطق اطراف زادگاهش و رودخانه ی بزرگ به آن ارجاع می دهد. در واقع همان تامسویی است که از تنگه های واقع در قسمت شمالی تایوان کشیده شده است. و آبگیر تایپه را در بر می گیرد. آثار چنگ یادآور آثار چخوف داستان های کوتاه ارنست همینگوی، دوبلینی های جیمز جویس و وینزبورگ  اوهایوی شروود اندرسن است و همگی این ها تاثیر قابل ملاحظه ای بر نوشتار داشته اند.زبان چنگ چینگ ون، آنگاه که موضوعی دوست داشتنی همچون داستان مردی جوان در سوییت رودخانه را توصیف می کند، می تواند سبکبال و سرخوش نیز باشد. این داستان داستانی کوتاه و شاعرانه است و چنگ آن را در سال 1964 آن زمان که شعر می سرود به رشته تحریر در آورده است.

شهر قدیمی کنار رودخانه ی بزرگ یا همان زادگاهش در هر دو حالت آرام و خشونت آمیزش پیوسته الهام بخش او بوده است د این داستان قایقران جوانی که در خوشی و ناخوشی سرسختانه چشم به در خانه ای قدیمی دوخته است و به شکلی وسواس گونه به جسم ظریف دختری که برای شستن رخت ها به کنار رودخانه می آید و با سبدی در یک دست و صندل های چوبی در دست دیگرش به طرف رودخانه پایین می رود خیره می شود قایقران پنج سالی می شود که او را تماشا می کند بی آنکه حتی کلمه ای با او حرف زده باشد. اشتیاق و آرزو در اعماق وجودش فوران می کند و کم کم احساس دلباختگی و شیفتگی درست شبیه یک سوییت چهارپاره رفته رفته در وجودش شعله می کشد. کل داستان به آهنگی بی کلام شبیه است چنگ با توصیف هایی که از امواج خروشان و جریان مواج رودخانه به هنگام طوفان می  دهد غوغای درون مرد قایقران را آشکار می سازد.

نشر غنچه با مهر و احترام این کتاب را  به علی اشرف درویشان پیکش می کند.